θανατοκτόνος

θανατοκτόνος, -ον (Α)

αυτός που νικά τον θάνατο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θάνατος + -κτόνος (< κτείνω), πρβλ. θηρο-κτόνος, τυραννο-κτόνος].